ΦΛΗΣΚΟΥΝΙ

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ

Το φλησκούνι αν βρει στον κήπο σας τις κατάλληλες συνθήκες σε χώμα, υγρασία και ήλιο μπορεί να εξαπλωθεί ταχύτατα και να ριζώσει απλωτά, καθώς διαθέτει έρποντες βλαστούς. Είναι καλύτερο λοιπόν να μην το έχουμε ελεύθερο σε κήπο, αλλά να το περιορίζουμε σε ζαρντινιέρα ή/και γλάστρα.

Μύθος & Ιστορία

Στην αρχαία Ελλάδα το κοινό όνομα για το φλησκούνι ήταν «βλήχων». Ο βλήχωνας αποτελούσε βασικό συστατικό -μαζί με το κριθάλευρο- του κυκεώνα: ποτό που καταναλωνόταν στα Ελευσίνια Μυστήρια σε συνδυασμό με νηστεία. Ο μύθος του κυκεώνα θέλει την Δήμητρα να απολαμβάνει ένα αντίστοιχο αφέψημα με φλησκούνι, διακόπτοντας τη νηστεία στην οποία είχε περιέλθει ψάχνοντας την Περσεφόνη.

Ένα αφέψημα ανάλογο του κυκεώνα, με την ονομασία γρούτα συναντάμε στην ύστερη αρχαιότητα, που με το ίδιο όνομα μετοίκησε στην Κύπρο.

Ο 18^ος αιώνας και οι εξελίξεις στη χημεία θα επαναφέρουν τη μελέτη του φλησκουνιού, γιατί περιέχει κετόνες. Η κετόνη του φλησκουνιού, η πουλεγόνη, είναι ιδιαίτερα τοξική για τον άνθρωπο, είναι όμως και η βασική αιτία που από την εποχή των αρχαίων Ρωμαίων το φλησκούνι χρησιμοποιούνταν ως εντομοαπωθητικό.

Χρήσεις & Ιδιότητες

Στα αρχαία χρόνια, το φλησκούνι χρησίμευε ως καρύκευμα. Εκτός από τη νοστιμιά, θεωρούνταν και χρήσιμο για την καταπολέμηση πεπτικών και δερματικών ζητημάτων και ως καθαριστικό για τους πνεύμονες. Επίσης, το αποξηραμένο φλησκούνι, χρησιμοποιούνταν κατά κόρον ως εντομοαπωθητικό, ειδικά για κουνούπια, σκνίπες και για ψύλλους.

Σήμερα, η υπερβολική χρήση φλησκουνιού και ειδικά με τη μορφή αιθέριου ελαίου, θεωρούμε βάσιμα ότι, προκαλεί προβλήματα στο συκώτι.

Γνωρίσματα

Το φλησκούνι είναι πολυετής πόα με έρποντες βλαστούς και όρθια ανθοφόρα στελέχη. Είναι στην ίδια οικογένεια με τη μέντα και το δυόσμο και μοιάζει αρκετά με τα παραπάνω, ειδικά στην περίοδο της ανθοφορίας, αλλά τα φύλλα του είναι αρκετά μικρότερα και το χρώμα του είναι πιο ανοιχτό πράσινο. Επίσης, το άρωμά του μοιάζει πιο κοντά στην μέντα, είναι όμως λιγότερο ευχάριστο καθώς είναι πιο διαπεραστικό.

Βιότοπος

Το φλησκούνι είναι αυτοφυές βότανο της ελληνικής χλωρίδας, το οποίο συνήθως βρίσκεται κοντά σε νερό, τρεχούμενο ή στάσιμο. Ως προς το υψόμετρο, συναντάται σε μέτρια απόσταση από την επιφάνεια της θάλασσας, όπου και βρίσκονται εδάφη με χαμηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο.